Tabletten breken is geen half werk
Niet alle commerciële tablet splitters werken goed. Dat blijkt uit een onderzoek dat werd uitgevoerd met gewone paracetamoltabletten van 500 mg. Deze relatief grote tabletten zijn met de hand goed te breken, wat ook nauwkeuriger bleek te zijn dan het delen met een keukenmesje.
De onderzoekers keken naar de nauwkeurigheid bij commerciële tablet splitters, bij het delen van de tablet met een keukenmesje en bij het handmatig breken van de tablet. Een student met een goede handfunctie en een goed gezichtsvermogen voerde het praktijkonderzoek uit. In totaal zijn honderd paracetamoltabletten gedeeld op verschillende manieren, waarvan dertig door handmatig breken. De kwaliteit van de deling werd afgemeten aan de in de Europese Farmacopee gegeven eisen voor afwijkingen van een vaste doseervorm, zoals een tablet. Aan de farmacopee-eis voldeden uiteindelijk alleen de tablethelften die waren verkregen door handmatig breken of door delen met behulp van de Pilltool-splitter. De Lifetime-splitter en het keukenmesje bleken niet voldoende nauwkeurig [Doeve e.a., abstract Prisma-symposium].
De resultaten zijn in lijn met eerder in 2007 uitgevoerd Amerikaans onderzoek, dat werd verricht met tabletten van een ACE-remmer (twee sterktes) en van twee verschillende statines. Ook in dat onderzoek werd een commerciële pill splitter als onvoldoende nauwkeurig aangemerkt [J Am Pharm Assoc. 2007;47(2):185-7].
De Nederlandse auteurs merken op dat vervolgonderzoek bij echte patiënten nodig is om de waarde van de bevindingen verder vast te stellen. Paracetamoltabletten zijn immers groot en zijn daardoor gemakkelijker handmatig te breken dan kleine tabletten. Middelen met een kleine therapeutische marge en/of met relatief kleine diameter, zoals thyroxine 25 microgram tabletten, zijn dan ook relevanter voor beproeving in vervolgonderzoek.
De Amerikaanse onderzoekers gaan nog verder in hun conclusie. Zij stellen dat de tablet splitter ook gevalideerd moet worden bij risicopatiënten, zoals patiënten met een beperkt gezichtsvermogen en patiënten met motorische problemen, bijvoorbeeld door de ziekte van Parkinson.