Mepolizumab: minder astma-exacerbaties
Dat blijkt uit de MENSA-studie, uitgevoerd door een internationale onderzoeksgroep in samenwerking met GlaxoSmithKline. Aan de studie deden 576 patiënten mee met ernstige eosinofiele astma bij wie ondanks hoge doses corticosteroïden, zoals fluticasonpropionaat, astma-exacerbaties regelmatig terugkeren. De wetenschappers verdeelden hen in drie groepen: via randomisatie kregen de patiënten 75 mg mepolizumab intraveneus (im), 100 mg mepolizumab subcutaan (sc) of een placebo elke vier weken, 32 weken lang.
Vergeleken met de placebogroep hadden patiënten die intraveneus mepolizumab kregen 47% minder exacerbaties (BI95 29-61), bij subcutaan mepolizumab was dit 53% (BI95 37-65). Exacerbaties die een ziekenhuisopname vereisten, kwamen in de eerste groep 32% en in de tweede groep 61% minder vaak voor dan in de placebogroep.
Ook had mepolizumab een gunstig effect op het forced expiratory volume in 1 second (FEV1): in de eerste groep was dit na 32 weken 100 ml groter vergeleken met placebo dan aan het begin van de studie (p = 0,02), in de tweede groep nam het FEV1 met 98 ml toe (p = 0,03).
Verder evalueerden de onderzoekers het effect van mepolizumab met twee verschillende scorelijsten: de St. George’s Respiratory Questionnaire (SGRQ) voor de kwaliteit van leven en de Asthma Control Questionnaire (ACQ) als indicator voor het ziekteverloop. De SGQR-score verbeterde vanaf baseline tot week 32 bij mepolizumab met 6,4 (iv) en 7,0 (sc) punten ten opzichte van placebo. De ACQ-score verbeterde met respectievelijk 0,42 en 0,44, maar haalde niet de waarde die gold als klinisch relevant: 0,5 punten.
Mepolizumab, dat aangrijpt op IL5, remt selectief eosinofiele luchtweginflammatie door reductie van het aantal eosinofielen in slijm en bloed, resulterend in minder exacerbaties [NEJM, epub 8 september 2014].