NHG wijzigt visie op pijnstilling decubitus

Wiersma vindt het niet aannemelijk dat iemand een drukverhoging niet opmerkt door continue pijnstilling. Dat was de reden dat in de vorige standaard stond dat continue pijnstilling zoveel mogelijk vermeden moest worden. “Bovendien hebben we het hier over de situatie dat de patiënt al een wond heeft, waarbij liggen of zitten op de wond moet worden vermeden”, zegt Wiersma.

De helft tot drie kwart van de patiënten geeft aan dat de decubituswond pijn doet. Helpt paracetamol onvoldoende en mag iemand geen NSAID, dan kan de huisarts ibuprofenschuimverband overwegen. Dat kan overigens alleen als het een natte wond betreft, omdat wondvocht nodig is voor de afgifte van ibuprofen. Bij alleen pijn tijdens de wondverzorging volstaat pijnstilling voorafgaand hieraan.

Daarnaast is het beleid bij geïnfecteerde wonden aangepast. Wanneer extra wondreiniging en verwijdering van necrotisch weefsel onvoldoende helpt, kan de huisarts verband met cadexomeerjodium overwegen. Lokaal gebruik van antibiotica en antiseptica raadt de werkgroep af, net als verbanden met zilver en honing. Systemische antibiotica zijn aangewezen als cadexomeerjodium onvoldoende helpt of als de infectie zich uitbreidt (cellulitis of koorts).

Verder spreekt de werkgroep een duidelijke voorkeur uit voor niet-verklevende of absorberende wondbedekkers die minder vaak verwisseld hoeven te worden. Zo adviseert die bij een rood oppervlakkig nat ulcus niet meer om drie tot vier keer per dag natte gazen aan te brengen, maar alginaten, hydrofiber of schuimverbanden.