Je haalt een robot in huis, of beter gezegd een kunstmatig mens, en die verzorgt je op alle mogelijke manieren en momenten. Gebruik je medicatie dan zorgt hij ervoor dat deze met een 3D-printer op de juiste sterkte wordt geprint en dat je alles iedere dag trouw en op het juiste moment inneemt. Hij houdt ondertussen je lichamelijke conditie scherp in de gaten en grijpt in wanneer nodig. Hoe mooi kan het zijn. Nou, zo’n menselijke robot kan je ook veel ellende bezorgen, zoals Ian McEwan fascinerend beschrijft in zijn roman Machines like me.
