Het was te kort. De adempauze, de tijd voor herstel, de periode van enigszins ‘normaal’. Veel collega’s konden gelukkig een paar weken op welverdiende vakantie gaan. Maar anderen, die dit voor september/oktober hadden ingepland, zaten in het beste geval twee weken in de regen thuis. In het slechtste geval zijn ze inmiddels opgeroepen om de nieuwe stroom patiënten te kunnen opvangen. We wisten het wel, in het najaar kwam golf nummer twee. Dat het al eind september zou beginnen, dát hadden we niet voorzien.
