Jaarlijkse meting van BMD is niet zinvol
Dat blijkt uit een retrospectief Amerikaans onderzoek naar het fractuurrisico wanneer alendroninezuur na de gebruikelijke vijf jaar wordt gestaakt [JAMA Intern Med, epub 5 mei 2014]. Bijwerkingen zoals oesophagitis of de kans op oesophaguscarcinoom zijn redenen om te stoppen. Dat geldt ook voor de aanname dat het effect van bisfosfonaten op de botten enkele maanden tot jaren na het stoppen nog zou kunnen aanhouden.
De gegevens voor dit onderzoek zijn afkomstig uit de FLEX-studie. Daarin kregen vrouwen na vijf jaar alendroninezuurgebruik nogmaals vijf jaar alendroninezuur of placebo. Doorgebruik van het bisfosfonaat resulteerde in significant minder symptomatische wervelfracturen. Het aantal overige fracturen was gelijk.
Van de 437 vrouwen die na vijf jaar stopten met alendroninezuur, kreeg 22% een of meerdere symptomatische botfracturen. Van deze groep werd de botdichtheid (BMD) en de botturnover vergeleken met de vrouwen zonder botbreuken.
Alleen de leeftijd en de totale heupbotdichtheid op het moment dat alendroninezuur werd gestaakt, bleek gerelateerd aan het risico op een fractuur. De vrouwen met fracturen waren significant ouder dan degenen zonder (gemiddeld 76,2 jaar versus 73,1, p<0,001). Ook hadden zij een significant lagere BMD van de femurhals (0,62 g/cm2 versus 0,58, p<0,001) en van de totale heup (0,73 versus 0,68, p<0,001).
Metingen van de botdichtheid en de botturnover (zowel de botaanmaak als botafbraak) na een en drie jaar follow up, waren niet geassocieerd met het fractuurrisico. De onderzoekers adviseren daarom alleen een BMD-meting wanneer het bisfosfonaat vijf jaar in gebruik is.
Afhankelijk van de uitslag en de leeftijd moet de arts inschatten of een drug holiday is geoorloofd, of dat een vrouw in aanmerking komt om het bisfosfonaat door te gebruiken.