Bloeddrukverlagers: geen effect op overleving bij nierziekte

Dat blijkt uit een meta-analyse die is gepubliceerd in The Lancet. Een internationaal onderzoeksteam analyseerde 157 studies naar het gebruik van antihypertensiva bij in totaal 43.256 patiënten met diabetische nierschade – voornamelijk bij diabetes type 2 – en chronische nieraandoeningen.

Patiënten die bloeddrukverlagers gebruikten, leefden niet langer dan proefpersonen die een placebo kregen. Odds ratio’s (OR's) varieerden van 0,36 bij ACE-remmers + calciumantagonisten (BI95 0,12-1,05) tot 5,13 bij bètablokkers (0,81-32,4). De OR’s varieerden dus van ‘minder sterfte’ tot ‘meer sterfte’. Omdat geen van deze effecten significant was, stelden de onderzoekers vast dat de onderzochte antihypertensiva de overleving niet verlengden.

Mensen die een combinatie kregen van een ATII-antagonist en een ACE-remmer kwamen significant minder vaak terecht in het eindstadium van nierfalen dan placebogebruikers (0,62 BI95 0,43-0,90). De onderzoekers berekenden dat een jaar behandeling met deze duale therapie op duizend mensen veertien gevallen van eindstadium-nierfalen voorkomt en bij 208 mensen regressie van albuminurie induceert. Maar dat heeft een prijs. De wetenschappers becijferden dat deze interventie jaarlijks per duizend personen 55 patiënten met acute nierschade en 135 mensen met hyperkaliëmie extra oplevert.

Behandeling met een ACE-remmer alleen gaf ook een verlaagde kans op eindstadium-nierfalen (0,71, BI95 0,51-1,01), evenals monotherapie met een ATII-antagonist (0,77, BI95 0,65 – 0,92) en endotheline-receptorantagonisten (0,71 BI95 0,44-1,14).

De onderzoekers concluderen dat geen enkele bloeddrukbehandeling de overleving verbetert vergeleken met placebo. Wel laat de studie volgens hen zien dat ACE-remmers en ATII-antagonisten, al dan niet in combinatie, de meest effectieve strategie zijn om eindstadium-nierfalen te voorkomen. Inzet van combinaties van deze middelen moet worden afgewogen tegen het risico op hyperkaliëmie en acute nierschade.