Inwendige insulinepomp bij ernstige diabetes

Dat stelt internist in opleiding Peter van Dijk in zijn proefschrift Continuous intraperitoneal insulin infusion in the treatment of type 1 diabetes mellitus, waarmee hij 21 januari promoveerde. Hij verrichtte zijn promotieonderzoek bij Isala in Zwolle en onderzoeksinstituut GUIDE van het UMCG.

Patiënten met diabetes mellitus type 1 maken geen insuline aan. Hoewel het grootste deel van deze mensen goed behandeld kan worden met insulinetoediening in het onderhuidse weefsel is er een groep mensen bij wie deze toedieningsroute – waarbij insuline eerst in de bloedbaan opgenomen wordt en daarna pas (voor een deel) de lever passeert – niet werkt. Door middel van de insulinepomp wordt insuline in de buikholte ingebracht en komt het vrijwel meteen via het poortadersysteem in de lever terecht waar het werkzaam is.

Van Dijk volgde 56 mensen met zo’n inwendige insulinepomp. Deze patiënten verbleven dankzij de pomp ongeveer anderhalve maand per jaar minder in ziekenhuizen. Van Dijk: “Wat we zien is dat het een veilige therapie is. Er treedt minder variabiliteit op in de bloedglucosewaarden en dit leidt tot minder hypoglykemische episoden. Daarnaast lijkt ook de hormoonhuishouding te herstellen.”

De inwendige insulinepomp wordt geïmplanteerd in het onderhuids vet van de buikwand. Vanuit de pomp loopt een slangetje door de buikwand heen de buikholte in. Met een afstandsbediening wordt deze bediend. Het reservoir moet minimaal elke drie maanden poliklinisch opnieuw gevuld worden.