Witboek preferentiebeleid gepubliceerd
De stichting EGV, een onafhankelijke organisatie die de gevolgen monitort van veranderingen in de geneesmiddelenvoorziening, beschrijft in het witboek de achtergronden van het preferentiebeleid en geeft aanbevelingen voor verbetering.
Het inkoopbeleid heeft volgens de stichting toegevoegde waarde, maar er zijn ook diverse knelpunten, zoals het gebrek aan prijstransparantie dat het vertrouwen van de patiënt in de zorgaanbieder schaadt. Verder beschrijft het witboek de beschikbaarheidsproblemen die ontstaan in de apotheken als gevolg van het preferentiebeleid.
Als mogelijke oplossing voor de knelpunten stelt de stichting voor dat zorgverzekeraars, zorgaanbieders en patiëntenorganisaties gezamenlijk bepalen wie de patiënten informeert. Een denktank, met daarin alle betrokken partijen, kan volgens de stichting EGV werken aan een oplossing voor de problemen met de geneesmiddelvoorraden.
De koepelorganisatie voor apothekers KNMP vindt het een goede zaak dat de prijzen van merkloze geneesmiddelen fors zijn gedaald, maar vraagt al jaren aandacht voor de problemen die door het preferentiebeleid ontstaan aan de apotheekbalie. De KNMP onderschrijft de conclusies van de verkenners farmacie, die stellen dat het preferentiebeleid moet worden doorontwikkeld om de nadelen voor de patiënt te kunnen wegnemen.
“4.20 Voorts blijkt dat apothekers bij gemiddeld 200.000 verstrekkingen per week op zoek moeten naar een alternatief voor een preferent middel.”
Dat zou betekenen dat jaarlijks 10 miljoen keer het preferente middel niet kan worden geleverd.
Het blijft vreemd dat niet de zorgverzekeraars dan in actie komen maar de apothekers.
Hierdoor houden de Nederlandse apothekers sinds 2008 een onwerkbaar systeem in de lucht.
Immers jaarlijks wordt door apothekers door deze actieve bemoeienis in strijd met het preferentiecontract 10 miljoen keer een niet-preferent geneesmiddel afgeleverd.
Jaren later kan de zorgverzekeraar de vergoeding van het niet-preferente geneesmiddel alsnog schrappen en de apotheek moet dan gaan bewijzen dat het preferente geneesmiddel destijds niet leverbaar was.
De apotheker als burgemeester in oorlogstijd.