Alendronaat ook na tien jaar nog zinvol

Bisfosfonaten verlagen het fractuurrisico bij osteoporose, maar de optimale behandelduur is niet bekend. Er zijn geen gegevens over het effect op niet-wervelfracturen bij gebruik langer dan vijf jaar. Daarnaast komen bij langdurig gebruik mogelijk meer atypische femurschachtfracturen voor.
Deense onderzoekers gebruikten een landelijke registratiedatabase om een cohort samen te stellen van 61.990 alendroninezuurgebruikers [BMJ. 2016;353:i3365]. De uitkomsten waren heup- en femurfracturen.

Na een mediane follow-up van 6,9 jaar kreeg 2,3% van de patiënten een femurfractuur (incidentie 3,4 per 1000 persoonsjaren) en 10,9% een heupfractuur (16,2 per 1000 persoonsjaren). De patiënten met een fractuur werden vergeleken met vijf controles die geen fractuur hadden gehad.

Het risico op heupfracturen was verlaagd bij huidige gebruikers vergeleken met gebruik in het verleden (≥1 jaar; odds ratio 0,70; BI95 0,65-0,77). Het fractuurrisico was ook significant lager bij een hogere therapietrouw van >80% (OR 0,73) en bij cumulatief gebruik van 5-10 jaar (OR 0,74) en >10 jaar (OR 0,74).

Na correctie voor comorbiditeiten was er geen significante associatie met het risico op femurfracturen en therapietrouw, huidig gebruik of gebruiksduur. Vergeleken met de eerste vijf behandeljaren moesten 38 patiënten gedurende vijf extra jaren behandeld worden om één heupfractuur te voorkomen. Dat gold zowel voor een gebruiksduur van 5-10 jaar als >10 jaar. De number needed to harm om na 5-10 jaar één extra femurfractuur te veroorzaken was 1449. Bij een gebruiksduur >10 jaar was het risico op femurfracturen zelfs verlaagd (number needed to treat 193). Zelfs als alle waargenomen femurfracturen zouden zijn veroorzaakt door alendroninezuur, wegen volgens de onderzoekers de voordelen nog steeds op tegen de nadelen.