Apixaban voorlopig de beste papieren bij VTE
Een veneuze trombo-embolie (VTE) kan zich manifesteren als diep-veneuze trombose of als longembolie. De initiële therapie bestaat uit een antistollingsbehandeling met laag-moleculairgewicht-heparines, vitamine K-antagonisten (VKA’s) of direct werkende orale anticoagulantia (DOAC’s) gedurende minimaal drie maanden. Bij een verhoogd risico op een recidief is verlengde antistollingsbehandeling geïndiceerd.
Er zijn echter nog weinig directe vergelijkingen tussen de verschillende beschikbare anticoagulantia als verlengde antistollingstherapie na de initiële behandeling van een VTE. Daarom is in een netwerk-meta-analyse gekeken naar de relatieve effectiviteit en veiligheid van de DOAC’s apixaban, dabigatran en rivaroxaban, de VKA warfarine en acetylsalicylzuur [PLoS ONE 2016;11(8): e0160064].
De onderzoekers includeerden elf studies van hoge kwaliteit. Op het eindpunt VTE of VTE-gerelateerde mortaliteit verschilden alle DOAC’s niet significant van warfarine (international normalized ratio 2,0-3,0). Er waren ook geen significante verschillen tussen de DOAC’s onderling. Alle DOAC’s en warfarine waren superieur aan acetylsalicylzuur.
Op het samengestelde eindpunt van ernstige en klinisch relevante niet-ernstige bloedingen lieten zowel apixaban (relatief risico [RR] 0,23; 95%/betrouwbaarheidsinterval [BI95] 0,10-0,55) als dabigatran (RR 0,55; BI95 0,43-0,71) een lager risico zien dan warfarine. In de vergelijking van de DOAC’s onderling was het bloedingsrisico bij apixaban significant lager dan bij dabigatran (RR 0,42; BI95 0,18-0,97) en rivaroxaban (RR 0,23; BI95 0,09-0,59).
Apixaban is op dit moment het enige DOAC waarvan is aangetoond dat de dosering na zes maanden kan worden verlaagd naar tweemaal daags 2,5 mg. De auteurs rapporteren alleen de resultaten van de lage dosering.
