GLP-1-analogen zijn cardiovasculair veilig
Om een nieuw geneesmiddel voor de behandeling van diabetes type 2 op de markt te mogen brengen, moet eerst de cardiovasculaire veiligheid worden vastgesteld. De nieuwe, nog niet geregistreerde GLP-1-agonist semaglutide is daarom onderzocht bij 3297 patiënten met diabetes type 2 [N Engl J Med 2016;375:1834-44]. Gedurende 104 weken kregen zij wekelijks semaglutide of placebo aanvullend op de reguliere behandeling.
Het samengestelde eindpunt van cardiovasculair overlijden, hartinfarct of beroerte werd bereikt door 6,6% van de patiënten in de semaglutidegroep en 8,9% in de placebogroep; hazard ratio (HR) 0,74 (BI95 0,58-0,95; p<0,001 voor non-inferioriteit; p=0,02 voor superioriteit). Van de afzonderlijke onderdelen van het eindpunt kwamen alleen beroertes significant minder vaak voor in de semaglutidegroep.
Eerder dit jaar zijn ook de resultaten gepubliceerd van de cardiovasculaire veiligheidsstudie met liraglutide [N Engl J Med 2016;375:311-22]. In deze studie kregen 9340 type 2-diabeten met een hoog cardiovasculair risico liraglutide of placebo. Na een mediane follow-up van 3,8 jaar was het samengestelde eindpunt van cardiovasculair overlijden, hartinfarct of beroerte bereikt door 13% van de patiënten in de liraglutidegroep tegenover 14,9% in de placebogroep; HR 0,87 (BI95 0,78-0,97; p<0,001 voor non-inferioriteit, p=0,01 voor superioriteit). Het risico op overlijden, zowel door cardiovasculaire oorzaken als alle oorzaken, was significant lager in de liraglutidegroep.
Bij beide studies waren de HbA1c-waarden hoger in de placebogroep. Omdat deze middelen alleen zijn vergeleken met placebo, is het onduidelijk of het gunstige effect is toe te schrijven aan het middel of aan de intensievere glykemische controle.