Tenofovir beschermt kind van HBV-moeder

Pan et al. dienden 300 mg/dag oraal tenofovirdisoproxilfumaraat (TDF) toe aan 97 zwangeren met meer dan 200.000 IE/ml HBV-DNA. Een controlegroep van 100 zwangeren ontving de standaardtherapie zonder antivirale middelen. De toediening begon in week 30-32 van de zwangerschap en duurde tot vier weken na de bevalling. De proefpersonen werden tot 28 weken na de bevalling gevolgd. Alle kinderen kregen 10 g HBV-vaccin binnen zes uur na de geboorte, en aanvullende vaccinaties plus hepatitis-B-immunoglobuline na 4 en 24 weken. In de TDF-groep voltooiden 92 van 97 moeders en 92 van 95 kinderen het onderzoek, in de controlegroep waren dat 88 van 100 moeders en 88 van 88 kinderen.

In de TDF-groep bleken 28 weken na de bevalling minder kinderen geïnfecteerd dan in de controlegroep. Bij de intention-to-treat-analyse was de uitkomst 5 van 97 tegen 18 van 100 (P=0,0007), bij de per-protocol-analyse 0 van 92 tegen 6 van 88 (P=0,01). Bij 66 van 97 vrouwen in de TDF-groep was tijdens de bevalling de hoeveelheid HBV-DNA gedaald tot < 200.000 IE/ml, tegen 2 van 100 in de controlegroep (P<0,001). In de TDF-groep hadden 2 van 95 kinderen een geboorteafwijking, tegen 1 van de 88 in de controlegroep. Desondanks waren de veiligheidsprofielen in beide groepen vergelijkbaar, hoewel in de TDF-groep bij meer vrouwen de creatinekinaseactiviteit verhoogd was.

De serologische uitkomsten (hepatitis-B-e-antigeen en hepatitis-B-oppervlakteantigeen 28 weken na de bevalling) waren in beide groepen vergelijkbaar. Na het staken van TDF steeg de activiteit van alanineaminotransferase in de TDF-groep sterker (44 van 97 vrouwen) dan in de controlegroep (30 van 100 vrouwen). Gilead sponsorde het onderzoek [N Engl J Med. 2016 Jun 16;374(24):2324-2334].