Leukotrieenantagonisten effectief als adjuvans
Bij een systematische review vonden Chauhan et al. [Cochrane Database Syst Rev. 2017;3:CD010347] 37 klinische onderzoeken met in totaal 6128 volwassenen en adolescenten. De meesten hadden milde of matige astma. In 24 onderzoeken was aan de ICS montelukast toegevoegd, in 11 zafirlukast en in 2 pranlukast.
In tien studies waarbij een LTRA was toegevoegd aan ICS-therapie die verder ongewijzigd bleef, halveerde het aantal patiënten met een exacerbatie die orale corticosteroïden vereiste (risk ratio [RR] 0,50; BI95 0,29-0,86). De LTRA’s hadden gunstige effecten op de ochtend-uitademingspiekstroom (peak expiratory flow, PEF), op het eensecondevolume (FEV1), op astmasymptomen en op nachtelijk ontwaken, maar maakten geen verschil in het gebruik van bèta-agonisten of avond-PEF. Wat bijwerkingen betreft traden evenmin verschillen op (RR 1,06; BI95 0,92-1,22).
In acht onderzoeken waar LTRA’s werden vergeleken met dosisverhoging van de ICS, traden geen significante verschillen op in exacerbaties die behandeling met orale corticosteroïden vereisten (RR 0,90; BI95 0,58-1,39) noch in longfuncties, astmasymptomen of gebruik van bèta-agonisten. Ook bij de bijwerkingen waren de verschillen niet significant (RR 0,96; BI95 0,89-1,03).
Zeven studies betroffen dosisvermindering van ICS met en zonder toepassing van LTRA’s. De afname van de ICS-doses verschilde niet tussen beide regimes, evenmin als aantallen exacerbaties die orale corticosteroïden behoefden (RR 0,46; BI95 0,20-1,04), longfunctieparameters of gebruik van bèta-agonisten. Het totale aantal bijwerkingen verschilde niet wezenlijk (RR 0,95; BI95 0,83-1,08), maar ernstige bijwerkingen kwamen mét LTRA’s 2,44 keer zo vaak voor als zonder (BI95 1,52-3,92).