Meervoudig effect van ocrelizumab bij MS

Het ORATORIO-onderzoek [NEJM. 2017 Jan 19;376(3):209-20] vergeleek ocrelizumab (488 patiënten) met placebo (244 patiënten) bij progressieve MS. De interventiegroep kreeg eens per 24 weken 600 mg intraveneus ocrelizumab. De primaire uitkomstmaat was het percentage patiënten met ziekteprogressie na 12 weken (op de Expanded Disability Status Scale [EDSS] >1,0 toename bij EDSS ≤5,5 of >0,5 toename bij EDSS >5,5). Na 12 weken was ziekteprogressie vastgesteld bij 33% in de interventiegroep en 39% in de placebogroep (hazard ratio [HR] 0,76; 95%-betrouwbaarheidsinterval [BI95] 0,59-0,98; P = 0,03) en na 24 weken bij 30% tegen 36% (HR 0,75; BI95 0,58-0,98; P = 0,04). Na 120 weken was bij 39% van de interventiegroep de looptest verslechterd tegen 55% in de placebogroep (P = 0,04). Het volume aan hersenlaesies daalde 3% bij ocrelizumab en nam 7% toe bij placebo (P < 0,001); het totale hersenvolume nam af met 0,9% tegen 1,1% (P = 0,02).

In de OPERA-onderzoeken I en II is bij 821 respectievelijk 835 patiënten ocrelizumab (eens per 24 weken 600 mg intraveneus; totaal 827 patiënten) vergeleken met interferon bèta-1a (driemaal per week 44 µg subcutaan; totaal 829 patiënten) bij relapsing MS [NEJM. 2017 Jan 19;376(3):221-34]. De primaire uitkomstmaat was het aantal relapsen per 96 weken. Dat lag in beide studies 46-47% lager in de ocrelizumabgroep dan in de interferongroep (0,16 tegen 0,29; P < 0,001).

Ziekteprogressie trad op bij 9% in de interventiegroep en 14% in de controlegroep na 12 weken (HR 0,60; BI95 0,45-0,81; P < 0,001) en bij 7% tegen 11% na 24 weken (HR 0,60; BI95 0,43-0,84; P = 0,003). Het aantal hersenlaesies was bij ocrelizumab 94-95% lager dan bij interferon (P < 0,001). In OPERA I zorgde ocrelizumab voor significant minder verslechtering in de Multiple Sclerosis Functional Composite Score (P = 0,004) maar in OPERA II was dat verschil niet significant (P = 0,33).