Waarde bevacizumab of cetuximab blijft onzeker

Venook et al. onderzochten bij patiënten met gevorderd of uitgezaaid colorectaal carcinoom of ze aan de regimes mFOLFOX6 (folinezuur + fluorouracil + oxaliplatine) of FOLFIRI (folinezuur + fluorouracil + irinotecan) beter cetuximab (n = 578) dan wel bevacizumab (n = 559) konden toevoegen [JAMA. 2017;317(23):2392-2401]. Alle patiënten hadden KRAS-wildtype-tumoren en waren niet eerder behandeld. In de cetuximabgroep was de mediane overleving 30,0 maanden tegen 29,0 maanden in de bevacizumabgroep (hazard ratio [HR] 0,88; 95%-BI 0,77-1,01; P 0,08). De mediane progressievrije overleving kwam op 10,5 maanden in de cetuximabgroep tegen 10,6 maanden bij de bevacizumabgebruikers (HR 0,95; 95%-BI 0,84-1,08; P 0,45). De totale respons was 59,6% bij de cetuximabgebruikers en 55,2% met bevacizumab (verschil 4,4%; 95%-BI 1,0-9,0%; P 0,13). Er is dus geen significant verschil tussen cetuximab of bevacizumab als toevoeging bij deze behandelregimes.

Guren et al. deden een soortgelijk onderzoek bij 457 patiënten met uitgezaaid colorectaal carcinoom bij wie cetuximab was toegevoegd aan het ‘Nordic FLOX’-regime (folinezuur + fluorouracil + oxaliplatine) [Br J Cancer. 2017;116(10):1271-1278]. Hier ging het om een nadere analyse, vijf jaar na de primaire analyse van 566 patiënten. Bij 192 patiënten met RAS/BRAF-wildtype-tumoren bleek de toevoeging van cetuximab geen bijkomend voordeel op te leveren; de mediane totale overleving lag met cetuximab zelfs iets lager (23,6 maanden) dan zonder (27,3 maanden). De totale overleving was geringer bij 210 patiënten met een RAS-mutatie (20,3 maanden) en vooral bij 55 patiënten met een BRAF-mutatie (9,5 maanden). Ook hier bracht de toevoeging van cetuximab geen verbetering. Een lichtpuntje is dat monotherapie met cetuximab een gunstig effect lijkt te hebben bij RAS/BRAF-wildtype-tumoren.