Plaatselijk triamcinolonacetonide-injectie bij verdikt litteken

Een verdikt litteken, ook wel hypertrofisch litteken genoemd, ontstaat binnen enkele weken tot maanden na een verwonding. Volgens de MDR is afhankelijk van de ernst van de klachten hierbij medicamenteuze behandeling te overwegen. Als de plek zich beperkt tot een klein oppervlak kan een arts triamcinolonacetonide intralesionaal toedienen, al is het bewijs voor de effectiviteit van deze therapie mager. Andere behandelopties zijn siliconenpleisters, siliconengel en lasertherapie. Als het litteken groot en uitgebreid is, moet de patiënt worden doorverwezen naar een plastisch chirurg.

Ook wordt in de richtlijn de behandeling van een kleiner keloïd besproken. Hierbij heeft triamcinolonacetonide intralesionaal toegediend de voorkeur, eventueel in combinatie met siliconenpleisters.

Een keloïd kan in de diagnostiek lastig te onderscheiden zijn van een littekenhypertrofie. Een keloïd is een goedaardig gezwel en kan ook na huidbeschadiging optreden, maar dan vaak na maanden of jaren. Ook kan het spontaan ontstaan. Het risico op een keloïd is groter bij mensen met een donkere huid.  

De MDR Keloïd en littekenhypertrofie is op initiatief van de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie ontwikkeld. Het is opgesteld door een multidisciplinaire werkgroep waarin verschillende disciplines vertegenwoordigd waren, waaronder de dermatologie, radiotherapie, oncologie, heelkunde, verpleegkunde, huidtherapie en brandwondenzorg.