Relatief weinig klachten over apotheken
Naast klachten over de generieke middelen die patiënten meekrijgen terwijl de huisarts een spécialité heeft voorgeschreven (122 in totaal), zijn meldingen gedaan over declaraties, bejegening, wetgeving, wachttijden, communicatie en informatievoorziening.
De top vijf van het LMZ is de afgelopen jaren niet wezenlijk veranderd. Naast de geestelijke gezondheidszorg op plaats één (1070 klachten) worden de bovenste plekken ingenomen door de medisch specialistische somatische zorg (1022), intramurale ouderenzorg (954), huisartsenzorg (793) en de gehandicaptenzorg (480).
Over de jeugdhulp kwamen vorig jaar 446 klachten binnen bij het LMZ. Het is voor het eerst dat de cijfers voor jeugdhulp in het Klachtbeeld 2018 staan, wat te maken heeft met de fusie tussen de Inspectie voor de Gezondheidszorg en de Inspectie Jeugdzorg. Het LMZ is onderdeel van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd.
Toch triest dat de klacht over de apotheek gaat en niet over het beleid van de verzekeraar! Medische noodzaak bestaat niet. Komt in geen enkele polis voor, heeft geen enkele juridische status en geen vergoedingsgerechtigheid. Het is een verzinsel om je zin te krijgen, hoe terecht het ook kan zijn. Het is een zaak tussen patiënt en verzekeraar waar de apotheek geen rol in dient te spelen, noch zorginhoudelijk, noch financieel. Als een arts van mening is dat er een specifiek medicijn toegepast moet worden en de financiële regels van de verzekeraar zeggen nee dat is het het verder aan patiënt versus verzekeraar. Hier betaalt iedereen, ook voor een ander doosje alendroninezuur of metoprolol. Het is beschamend dat de farmaceutische "zorg" door toedoen van buitenaf tot dit niveau is afgedaald.