‘Cartoonist’ kiest patiëntenzorg

Het mastervak heet ‘pharmaceutical humanities’ en leert studenten om vanuit verschillende oogpunten naar de sector te kijken, legt Chuck van de Cappelle uit, die in april afstudeerde aan de farmacieopleiding in Utrecht. “Diverse dilemma’s worden bekeken vanuit ethische, juridische, historische en sociaal-culturele invalshoeken.”

Dat juist binnen dat vak een spotprentenwedstrijd werd georganiseerd is dus niet zo vreemd. “Ook dat zorgt ervoor dat je met een ander oog naar je vakgebied kijkt”, aldus Van de Cappelle. Hij tekende – digitaal – twee prenten over geneesmiddeltekorten en won. Van de 26 stemmen kreeg hij er 14. Op de ene tekening krijgt een oude dame te horen dat het geneesmiddel voor haar man pas veel later beschikbaar is; op de tweede staat de dame aan het graf van haar man en zegt: ”Schat, je pillen zijn eindelijk binnengekomen.”

Niet alle medestudenten konden deze in hun ogen “zwarte humor” echter waarderen, zegt Van de Cappelle, maar volgens hem is een spotprent niet snel te heftig. “Het móet juist prikkelend zijn, anders is het geen spotprent.”

Veranderende zorgtaken

Voor Van de Cappelle is overigens geen carrière weggelegd als cartoonist; hij kiest na zijn studie heel bewust voor de openbare farmacie vanwege de “unieke combinatie van ondernemerschap en patiëntenzorg”. En door de voortdurend veranderende zorg­taken, blijft het werk boeiend. “Ik denk dat in de toekomst medicatie veel vaker thuis­bezorgd zal worden, vooral bij patiënten die al jaren stabiel zijn ingesteld. De apotheker krijgt een meer coachende rol, afgestemd op de behoefte van de patiënt. Iemand met een complex medicatieregime heeft meer coach­ing nodig dan iemand die elk half jaar voor de anticonceptiepil komt.”

Dat patiënten nog altijd slecht op de hoogte zijn van die zorgtaken van apothekers, realiseerde Van de Cappelle zich tijdens een hoorcollege van genoemd mastervak, toen een vrouw met de spierziekte SMA vertelde dat de apotheker een minimale rol speelde in haar leven en ze nooit had beseft wat hij voor haar zou kunnen betekenen.

“Ik schrok daarvan. Het toont dat wij als apothekers veel zichtbaarder moeten maken wat onze meerwaarde is als geneesmiddel­experts. Wij zijn de enige universitair geschoolde eerstelijnszorgverleners waar je als patiënt zomaar bij binnen kunt lopen voor advies.”