740 e-mails voor de webapotheker

In ruim 27 jaar heeft Peter van der Zee (66), tot voor kort ziekenhuisapotheker in het IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel, zo’n 740 e-mails en “honderden” telefoontjes met vragen over geneesmiddelen van een antwoord voorzien. “Heel vaak gaat het over de anticonceptiepil die is vergeten”, vertelt hij. “Of mensen willen weten of ze bepaalde geneesmiddelen kunnen meenemen naar het buitenland.”

De laatste tijd klinkt met regelmaat het preferentiebeleid door: “Patiënten hebben opeens andere pillen meegekregen van de apotheek en willen weten of die wel net zo goed zijn.”

Geneesmiddeleninfolijn

Toen Van der Zee 27 jaar geleden begon met het beantwoorden van vragen, gebeurde dat nog alleen per telefoon, via de Geneesmiddeleninfolijn. “Ik deed dat een halve dag per maand. Dat was makkelijker dan hoe het nu gaat, uitsluitend per e-mail. Want ik kon direct inspelen op randzaken die van belang zijn voor de beantwoording van de vraag.”

Zo kreeg hij onlangs elektronische post van iemand die wilde weten hoe pramipexol op de bloedvaten werkt. “Tja, dan wil je meer informatie. Slikt deze persoon nog meer? En wat is precies het probleem?”

“Als ik bij de Geneesmiddeleninfolijn iemand aan de lijn had, vroeg ik vaak of die persoon even kon herhalen wat ik had geantwoord. Om er zeker van te zijn dat die het had begrepen. Zo rechtstreeks gaat dat per e-mail natuurlijk niet.”

Golflengte

Hij leert er veel van, zegt hij. “Vooral over hoe je op dezelfde golflengte kunt komen met de patiënt. Ik maak in mijn uitleg graag gebruik van vergelijkingen. Dan heb ik het over een verwarmingssysteem, dat onder hoge druk kan gaan lekken. Nou, zeg ik dan, dat geldt ook voor de bloedvaten.”

Sommige telefoontjes zijn hem bijgebleven. Zo had hij intensief contact met een oudere dame van wie de echtgenoot, die in het ziekenhuis een diclofenac-zetpil had gekregen, overleed aan een gesprongen aneurysma. “Daar kan een relatie liggen. Ik heb haar gezegd: ga terug naar het ziekenhuis en informeer daarnaar.”

Als het aan hem ligt, komen de telefonische vragen weer terug, in een mix met de e-mails. Dan komt zowel de persoon die op afstand wil blijven aan bod, als iemand die juist directer contact wil. “Een vraag komt nooit zomaar uit de lucht vallen. Vaak zit er iets achter. En dan moet je kunnen door­vragen om tot iets te komen.”