Denken in mogelijkheden

Praktijksituaties bespreken met andere apothekers, de eigen voorkeuren leren kennen en onderzoeken waar die vandaan komen. Dat is de kern van intercollegiale intervisie, vertelt apotheker Marcel van den Bosch-Niestijl van Service Apotheek Keizers­landen in Deventer.

“Waarom besluit een apotheker een casus wel of niet op te lossen? Wat is zijn overtuiging en waar kan hij zelf invloed op uit­oefenen. Met die vragen gaan apothekers aan de slag in een intervisiegroep”, aldus Van den Bosch-Niestijl, die de eenjarige KNMP-opleiding voor intervisiecoach ‘Coaches voor Farmacie’ vorig jaar heeft afgerond.

Uit zijn eigen praktijk noemt Van den Bosch-Niestijl het voorbeeld van een apotheekmedewerker die slordig werkte en een negatieve invloed had op de werksfeer. Omdat hij een voorkeur heeft voor harmonie, vond hij het moeilijk met de medewerker in gesprek te gaan. “Dan wordt het hommeles, was mijn overtuiging. Maar ik ben de confrontatie uiteindelijk wél aangegaan, ben bewust afgeweken van mijn voorkeur, en dat heeft verhelderend gewerkt.”

Als gecertificeerd intervisiecoach begeleidt Van den Bosch-Niestijl inmiddels diverse groepen apothekers. Vanuit Service Apotheek en door apothekers in Noordoost-Nederland wordt hij hiervoor gevraagd. Een intervisiegroep komt zo’n vier tot zes keer per jaar bij elkaar. Apothekers zijn verplicht binnen vijf jaar tien punten te halen voor intervisie, per bijeenkomst krijgen ze twee punten.

Frustraties

Het preferentiebeleid, medische noodzaak en de hoge werkdruk zorgen bij veel apothekers voor frustraties, omdat ze denken ‘daar kan ik niks aan veranderen’. Maar deze denkwijze lost niets op, benadrukt Van den Bosch-Niestijl. “Als apotheker kan ik meer bereiken door te denken in mogelijkheden. Bijvoorbeeld door letterlijk naast een patiënt te gaan staan die een spécialité eist en te zeggen: wat is uw verhaal, wat zijn de regels en hoe gaan we hier samen uitkomen.”

Ook binnen het preferentiebeleid is er volgens hem ruimte voor eigen initiatief, bijvoorbeeld door met huisartsen afspraken te maken over hoe om te gaan met afwijkingen ten opzichte van het preferente middel. “Vervolgens kan ik zelf gesprekken gaan voeren met patiënten over de noodzaak van bezuinigingen op dure medicijnen. Daar ligt mijn invloedsfeer als apotheker.”