Spelen in de HiX-zandbak
Prijs voor vaardigheidsonderwijs elektronisch voorschrijven.
Natuurlijk krijgen ze eerst een introductie en wat achtergrondinformatie. Maar zodra de geneeskundestudenten achter hun computers schuiven, gaat het écht beginnen. Ieder krijgt casuïstiek voor drie eigen testpatiënten met diagnose en/of allergie en voorstellen voor medicatie. Wat ga je, als arts in spe, invoeren? Welke signalen komen op en wat doe je dan?
“Elektronisch voorschrijven is volgens de richtlijn verplicht, maar studenten leerden het tot nu toe alleen op papier of als e-learning”, vertelt Heleen van der Sijs, ziekenhuisapotheker en klinisch farmacoloog in het Erasmus MC. “Terwijl dat echt iets heel anders is.”
Waar voorschrijvers vroeger grepen naar het Farmacotherapeutisch Kompas, ontrolt zich nu een lijst geneesmiddelnamen en sterktes op het scherm. Ze krijgen medicatiebewakingssignalen over interacties en contra-indicaties om de oren, die ze op relevantie moeten beoordelen. Daarbij is continu alertheid geboden.
Leereffect
“Hoe meer de oefensituatie lijkt op de echte praktijk, hoe groter het leereffect”, weet Van der Sijs, die in 2009 promoveerde op alert fatigue, een gevaar dat schuilt in een te grote hoeveelheid aan bewakingssignalen. Daarom creëerde ze – samen met collega’s Floor van Rosse, Sarah Wilkes en Annemiek Zwetsloot – een co-assistentenrol in de HiX-zandbak, genoemd naar een veelgebruikt voorschrijfsysteem, waarin studenten vrijelijk mogen spelen.
“De casussen sluiten aan bij de coschappen die zij al hebben gelopen”, licht Van der Sijs toe. “Niet alleen wordt zo kennis opnieuw geactiveerd, theorie krijgt ook inhoudelijke betekenis. Ook geven we ze na afloop de opdracht mee om tijdens het coschap te letten op bepaalde bewakingssignalen die nogal eens zijn uitgezet. Hoe gaan artsen daar in de praktijk mee om?”
Studenten zijn enthousiast. “Ze zeggen: kunnen we dit niet vaker doen? En inderdaad: dit is nog maar een eerste stap; we gaan dit zeker uitbreiden.”
Onderwijsprijs
Omdat dit vaardigheidsonderwijs een voorbeeld kan zijn voor andere geneeskundecurricula, ontving Heleen van der Sijs vorige maand de Onderwijsprijs 2018 van de Nederlandse Vereniging voor Klinische Farmacologie en Biofarmacie. Inmiddels tonen ook andere universiteiten interesse. “Ik ben daar heel blij mee, want hoe meer goed voorschrijvende artsen, hoe beter.”