Leven moet eindig zijn

“Het liefst zou je je naasten, je dierbaren met alle geld van de wereld in leven houden, maar dat geld hebben we niet”, zegt Nicky Cornelissen (26). “We moeten de zorg wel betaalbaar houden.” Cornelissen zit in het laatste jaar van de master Farmacie en schreef voor het keuzevak ‘pharmaceutical humanities’ de column ‘Wat is een mensenleven waard?’, als onderdeel van de door hoogleraar Toine Pieters uitgeschreven wedstrijd. Met haar scherpe stelling-name won ze. “Mensen die ik de tekst vooraf liet lezen zeiden dat ik nogal rake uitspraken deed, maar vonden de column wel goed en toegankelijk. Ik vind dat als je een uitgesproken mening hebt, je niet bang moet zijn die te ventileren.”

GELDWOLVEN

Cornelissen schrijft over de ontwikkeling en betaalbaarheid van weesgeneesmiddelen. “Farmaceutische bedrijven worden niet voor niets geldwolven genoemd; het lijkt niet dat ze maatschappelijke verantwoordelijkheid voelen, kijkend naar de prijzen die ze vragen.” Vervolgens prijst ze de mogelijkheid die ziekenhuizen krijgen om bepaalde dure middelen zelf te maken, om te eindigen met de retorische vraag hoeveel tijd, moeite, kennis en kunde we moeten steken in het verlengen van een mensenleven.

Ze vindt dat we Darwins theorie van de -survival of the fittest  uit het oog zijn verloren en dat, om de wereld leefbaar te houden, het leven eindig moet zijn. “Dat is een harde boodschap, maar hoever gaan we? We moeten uiteraard blijven innoveren en investeren in behandelingen voor zeldzame ziekten, maar niet tegen iedere prijs.”

Het schrijven van een dergelijke column vindt Cornelissen leerzaam. “Het dwingt je heel goed na te denken over wat speelt -binnen je vakgebied, en over wat wel en niet mogelijk moet zijn in de zorg. Dan kun je uiteindelijk een betere afweging maken voor je patiënten.”

Ze opteert voor de ziekenhuisfarmacie en hoopt dat ook daar de trend om meer direct contact te hebben met patiënten zich voortzet. Ook al is de boodschap misschien niet altijd even positief. “Als een behandeling te duur is, moet je daarover eerlijk zijn. Dat stelt de patiënt zeker op prijs.”