Stickers maken het verschil
Kleurcodering helpt bij laaggeletterdheid.
Foto Jeroen Jumelet
“Kunnen we dit niet in heel Nederland gaan invoeren?”, vroegen de pijnverpleegkundigen aan apotheker Mark van der Steen, toen hij hen attendeerde op de stickers die medewerkers van Apotheek Veldhuizen in Ede gebruiken. Rode stickers plakken ze daar op doosjes met kortwerkend oxycodon, groene stickers op de retard-verpakkingen. Op beide stickers staat ook vermeld of het om een snelle of continue pijnstiller gaat.
Van der Steen reageerde met een mailtje op de oproep van twee verpleegkundigen van de pijnpoli van het UMC Utrecht. In een interview in het Pharmaceutisch Weekblad van 3 april zeiden ze dat er iets gevonden zou moeten worden op de onduidelijkheid die patiënten ervaren met het gebruik van twee soorten oxycodon. De stickers kunnen dus nog wel wat extra bekendheid gebruiken, dacht hij toen. “Anders zouden ze het op de pijnpoli al wel eens gezien hebben.”
HULPMIDDEL
Met de werkwijze – alle doosjes bij binnenkomst van de juiste sticker voorzien – zijn ze een paar jaar geleden gestart, nadat een assistent de stickers bij een andere apotheek had gezien. “Een handig hulpmiddel leek ons, zeker voor laaggeletterden of patiënten met lage gezondheidsvaardigheden.”
“Zonder die stickers lijken de doosjes echt veel op elkaar”, beaamt Van der Steen, die ondertussen zowel kortwerkend als langwerkend oxycodon uit de opioïdenkast pakt. “Kijk, beide verpakkingen zijn wit met blauw. De fabrikant zou er ook iets opvallends op kunnen zetten.”
Om het onderscheid ook in de apotheek makkelijker te maken zijn de opioïdenladen anders ingericht: een lade voor kortwerkend oxycodon met rode sticker en een andere voor de langwerkende variant met groene sticker.
Voor andere opioïden lijkt hem zoiets niet echt nodig. “Morfine retard-tabletten verschillen al genoeg van Oramorph. Maar ik kan me voorstellen dat kleurcoderingen ook handig kunnen zijn bij gebruik van verschillende oogdruppels of dermatica die na elkaar moeten worden gesmeerd.”