Calimero

Gisteren had ik mijn Duitse collega’s op bezoek. Doel van de dag was uitwisseling van kennis en kunde. Ook wilden we nagaan of nadere samenwerking een synergie in uitvoer van klinisch onderzoek kan opleveren. Het was een zeer inspirerende, waardevolle dag waarin herhaaldelijk naar voren kwam dat wie niet sterk is, met slim zijn toch een heel eind kan komen …

Als kleine speler in de klinische onderzoekswereld ben je welhaast genoodzaakt dergelijke initiatieven te ontplooien. Het potentieel aan aantallen patiënten is in Nederland relatief beperkt. En met de professionalisering van onderzoek in meerdere Oost-Europese landen lijkt Nederland tot een senior figurant in Europa te verworden. Dat betekent dat we lokaal niet altijd meer zelfstandig alle innovatie kunnen ontwikkelen. En juist daar zit de opportuniteit: de schrandere vereniging.

Onze buren bijvoorbeeld hebben een schaalgrootte die tien keer de onze overtreft. Dit stelt hen in staat om met een groter team clinical research potentials aan nieuwe planningtools, effectievere logistiek, gedetailleerdere wetenschap en hogere kostenefficiëntie te werken. In het gesprek blijkt echter dat wij als kleine zus net zoveel substantieel creatieve ideeën leveren, maar niet altijd genoeg krachten kunnen inzetten om deze innovaties te concretiseren.

En zo bleek aan het eind van deze dag waarin een klein land ook groot kan zijn. Na uitwisseling van noviteiten, concepten en denkbeelden, zijn plannen tot verdere samenwerking gesmeed en gaat het kleine zusje de komende tijd het calimero-effect verder opheffen. Dat komt het Nederlandse onderzoeksklimaat zeker ten goede.