Rol
Nederlanders ouder dan 65 gebruiken driemaal zoveel medicijnen als gemiddeld, die ouder dan 75 bijna viermaal. De medicatiegerelateerde ziekenhuisopnames zijn bij 65-plussers met 6% tweemaal zo hoog als in de totale bevolking. Voor de oudere patiënt speelt naast de voorschrijvende huisarts (of specialist) ook de apotheker helaas een bedenkelijke rol.
Als die arme ouderen nog zelfstandig wonen, krijgen ze al die pillen namelijk in steeds verschillende doosjes, kleur en vorm. Over de daaruit voortkomende verwarring bij ouderen schreef ik al eerder.
Neen, dan hebben de verzorgingshuisbewoners het beter getroffen: het Baxtersysteem is met name geschikt voor zorginstellingen; door de automatisering wordt zowel tijdbesparing als kwaliteitsverbetering bereikt. Een machine maakt immers geen fouten.
Tot zover de reclametekst. In de praktijk raken de geriatrische bewoners veelal verstrikt in de dikke rollen met minuscule lettertjes bedrukte plastic zakjes. Tijdbesparing en kwaliteitsverbetering? Jazeker, voor de apotheker. Voor de oudere, die nergens om gevraagd heeft, een ramp. In mijn omgeving knippen de verzorgenden de zakjes open en vullen er dag- of weekdoosjes mee. Zou het iets zijn om eerst eens de gebruikers te vragen naar hun voorkeur van medicatieverstrekking?
Een goede apotheek zal eerst met een Baxter op de proppen komen na overleg met de betreffende patiënte. Er zijn immers meer mogelijkheden en eerst na een gesprek is vast te stellen welke systeem voor de betrokken patiënte toepasbaar is.
En vervolgens na keuze blijft de goede apotheek de patiënte volgen in het gebruik om te zien of het gekozen systeem in de tijd nog bruikbaar blijft of dat wellicht met verstrijken van de jaren een ander systeem beter zou kunnen zijn.
In dit overleg wordt de zorginstelling bij betrokken, maar de bewoner houdt het laatste en beslissende woord. Het gaat immers om de zorg voor de bewoner en niet om de portemonnee van de zorginstelling, hoe laag de ZZP vergoeding ook mag zijn.
De zorginstelling moet daarin wel meewerken en daar schort het in dit land nogal eens aan. Uitsluiten van apotheken is schering en inslag. Zorginstellingen staan ook onder grote financiële druk en dan is de verleiding groot om onderliggende toeleveranciers uit te buiten. Dan gaan andere belangen meespelen. Het moet bij deze minder scrupuleuze apotheken uit de breedte of uit de lengte komen. Dat is er geen tijd meer voor overleg en zorg op maat.
Keuzevrijheid voor de individuele patiënt, ook in verzorgingshuizen, thuiszorg en aanleunwoningen en een serieuze cliëntenraad die opkomt voor de belangen van de bewoners zal wonderen doen voor de farmaceutische zorg in dit land, met name voor bewoners van verzorgingshuizen.
Doel van het in 2006 ingevoerde zorgstelsel was immers de beste zorg voor de beste prijs en waarbij de voor de klant hardst lopende en best presterende zorgaanbieder de klant zou "krijgen"?
In de praktijk van alledag is daarvan niets terecht gekomen en beschouwen zorginstellingen hun bewoners als "bezit" om ten volle te worden uitgebuit en letterlijk uitgekleed en krijgen wij columns als deze in het PW.