Roest

Huisarts en oogheelkunde? Ach, vaak voel ik me de intermediair tussen de opticien en de oogkliniek. Maar zo nu en dan bloeit mijn oogheelkundige hart op. Dat komt door Frans.

Frans is lasser, of liever een kunstenaar die werkt met metaal en schroot. Vergroeid met slijptol en lasvlam, met een huid die getint is door poriën vol roet en roest.

Hij komt regelmatig even aanlopen. Soms na een door lasogen doorwaakte nacht, of met massa’s roestschilfers achter de oogleden. We zijn in de loop der jaren goed op elkaar ingespeeld geraakt. Ik vraag ook nooit meer waarom hij toch geen lasbril draagt. Van Gogh schilderde toch ook niet met een zonnebril op?

Het meest dankbaar zijn natuurlijk de metaalsplinters, die zich in het oppervlak van zijn oogbol hebben vastgeschroeid. Als ik met boor en guts bezig ben, ondertussen met Frans praat, en dan weer trots zo’n stuk metaal op een gaasje laat zien, ben ik helemaal blij. Alle elementen van mijn werk ineen: kennis, vaardigheid, communicatie.

Vergeet je het recept voor het oogzalfje niet? Vraagt Frans. We vullen elkaar echt aan …