Aan het lijntje

Het aantal intekeningen voor de doorstart van het LSP valt tegen. En dat is nog enigszins te begrijpen ook. De meeste zorgverzekeraars spelen hierin een kwalijke rol. Na eerst, bij monde van ZN, te vertellen dat de kosten van aansluiting als declarabele kosten gezien worden, roept menig verzekeraar nu dat die vergoeding al in de tarieven zit. Merkwaardig, want toen de tarieven uitonderhandeld werden – de apothekers zeggen: vastgesteld – was er van een LSP-doorstart geen sprake. Het licht stond op rood. Pas begin december werd weer een poging tot doorstart gedaan. En als het dan in de tarieven zit, wanneer haalt de verzekeraar die vergoeding terug bij de apothekers die niet meedoen?

Zo zitten we nu met een probleem. Niet doorstarten lijkt geen optie: er is een veilige zorginfrastructuur nodig. Ozis gaat uit de lucht. Een aantal collega’s gelooft, tegen beter weten in, dat Ozis nog wel een paar jaar mee kan. Die wil ik het volgende meegeven: opt-in zoals die voor het LSP gaat gelden, is ook van toepassing op andere communicatielijnen. Op 1 januari 2013 moet de LSP-index geschoond zijn van mensen die géén uitdrukkelijke toestemming hebben gegeven, dit geldt ook voor de Ozis-verwijsindex.

De dienstapotheken kunnen niet zonder zorginfrastructuur. Bij passanten is faxen al een tijdrovende optie, maar in de avond en het weekend gaat dat niet werken. We zitten in een patstelling om één tot twee cent per receptregel.

Is er dan niemand die over zijn schaduw heen wil stappen?