Daar zakt je luier van af

All-inclusief moest het dit jaar worden, aan de Turkse zuidkust. U kent dat wel, de hele dag niksen, zwemmen en vooral veel eten. We gingen eind juni en alles was boven verwachting. Toegegeven, soms was er ergernis over de altijd aanwezige Russen die het bordje volladen en vervolgens niet opeten. Maar op een ochtend, het was 1 juli, was er iets vreemds aan de hand. Bij binnenkomst in het restaurant werd iedereen gewogen en kreeg een stikker opgeplakt. Ik zat in ‘profiel vier’ en mijn jongste zoon in ‘profiel nul’. Navraag leerde dat mijn zoon twee keer per week mocht eten en ik recht had op twee lichte maaltijden en een zware avondmaaltijd per dag. Het eens zo kleurrijke buffet was nu alleen voorzien van pasta en brood. Volgens de hotelhouder was hij contractueel verplicht alleen de honger te stillen. De portemonnee trekken dan maar. Maar daar wilde de hotelier niets van weten, dat mag niet van de reisorganisatie!

Dezelfde hotelier had er flink de pest in. “Opeens verandert de reisorganisatie de voorwaarden. Ik krijg een vast bedrag per vakantieganger, afhankelijk van zijn gewicht, ik moet een diëtist in dienst nemen en voor het bedrag dat ik krijg, kan ik alleen oud brood serveren.” Om te weten waar hij aan toe was, had de hotelier met de luchtvaartmaatschappij afgesproken dat zij het gewicht vast door zouden geven, zij hadden tenslotte ook kofferweegschalen.

Te gek voor woorden? Het dagprijzenmodel voor incontinentiemateriaal gaat nog een stapje verder …