Hard maken

Een goede remedie tegen hoofdpijn is enthousiasme. Gedrevenheid. Mannen en vrouwen die staan voor hun deskundigheid en met bokshandschoenen aan dat domein claimen, zeker als hun meerwaarde al te makkelijk over het hoofd wordt gezien.

Ik verkneukelde mezelf al toen ik de spreekwoordelijke bal midden voor het open doel deponeerde. Een paar weken terug pleitte ik publiekelijk in Tros Opgelicht en in dagblad Spits voor het overhevelen van sildenafil en broertjes naar de UA-categorie. Het bericht werd breed overgenomen en verspreid. Het RTL Ontbijtnieuws serveerde het zelfs tussen de jus d’orange en het zachtgekookt eitje.

Een reactie bleef niet uit: het Nederlands Huisartsen Genootschap maakte evenzo publiekelijk kenbaar dat mijn pleidooi onzinnig en gevaarlijk was. Ik mocht het geen schaamtepillen noemen, gebruikers liepen risico als er geen doktersadvies bij gegeven was, en bovendien zou overheveling naar de apotheek dezelfde drempels opwerpen.

Ik leunde achterover, opende mijn iPad en startte een nieuw spelletje Wordfeud. Af en toe keek ik om me heen waar de hordes apothekers bleven die de verdediging organiseerden. Dat ze zorgverlener volgens de Wet BIG waren. Dat hiermee de illegale (internet)handel een klap kon worden toegebracht. Dat het eigenlijk alleen in combinatie met nitraten risicovol was en ze dat in een vloek en een scheet konden uitleggen. Dat mensen ze toch al zelf moesten betalen. Dat zij laagdrempeligheid hoog in het vaandel hadden staan.

Schaamte? Niks schaamte! Trots! Trots? Het bleef oorverdovend stil. Geen enthousiasme en gedrevenheid. Geen apotheker in het land die zich hard wilde maken voor deze zaak. Blijkbaar allemaal blij dat UA betekent dat je meer paracetamolletjes mag verkopen dan Shell en Esso. Je zou er hoofdpijn van krijgen.