Hup, vooruit!

De verkiezingen zijn geweest en de balans kan worden opgemaakt. Waar kunnen wij als zorgverleners op rekenen? Eigen risico omhoog, meer of juist minder marktwerking, extra discussies aan de balie, eigen bijdrage huisarts ...? Het wordt er niet overzichtelijker op, schat ik zo in.

Een andere vraag die bij mij opkomt, is hoe onze zorgverlening zich verhoudt ten opzichte van omringende (OESO)landen. Hoe is onze huidige internationale positie en is dat niveau bestendig? Tijdens het komende FIP-congres zal hieraan ruimschoots aandacht worden besteed. Wij zijn trots op onze farmacie en claimen een voorbeeldrol, maar is dat in de huidige marktontwikkelingen wel terecht? We gaan het ervaren tijdens het congres, want daar zal voortdurend worden geschakeld tussen onze realiteit en de situatie om ons heen. Misschien krijgen we een lesje in bescheidenheid, of houden we de eer aan onszelf.

Natuurlijk zijn er regio’s in Nederland waar goede geïntegreerde zorg wordt geleverd, maar tegelijkertijd zijn er steeds meer apotheken die de handen vol hebben om de basis op orde te houden, of te krijgen. Niks geen hoogdravende ambities, louter overleven waarbij je eigen innerlijke drive de zorgverlening nog enigszins op peil houdt.

Tot slot is de meest complexe en tevens meest foutgevoelige apotheekdienst de transmurale farmacie. Tegenstrijdige belangen tussen eerste en tweede lijn zorgen voor onnodige en ongewenste routes van medicatie. Poliklinische apotheken vervullen hierin soms een dubieuze rol, door heel plat voor leveringen te kiezen en niet voor zorgbegeleiding. Desondanks worden wel medicatiebeoordelingen gedeclareerd; hoe bizar is dat! Speelt dit ook internationaal of is dit puur Hollands geneuzel?