Ankers
Het gaat niet goed met meneer Keizer. Hij is duidelijk kortademig en uit de plastic tas rollen, naast verschillende aangebroken doosjes methylfenidaat, een salbutamol diskhaler en budesonide turbuhaler op tafel.
Hij is eerlijk over de stofnesten en de bende in huis, die zowel voor zijn astma als voor zijn ADHD-klachten niet erg bevorderlijk zijn. Zijn vriendin is vertrokken en schoonmaken is niet zijn hobby.
Hij gebruikt te veel salbutamol. Voor zijn astma krijgt hij instructie in het ziekenhuis. “Kijk, zo doe ik dat, je moet heen en terug draaien, inhaleren en dan je adem tien seconden vasthouden; dat is nog het moeilijkst van alles.”
Hij laadt de budesonide turbuhaler in horizontale stand: een basisfout, met als gevolg dat hij geen ontstekingsremmer binnenkrijgt. Hij reageert woest als ik hem daarop wijs: “Daar heeft de specialist me nooit iets over verteld.”
Ziekenhuisapothekers zien geen rol voor zichzelf als patient guard lees ik in het PW van afgelopen week. Meneer Keizer ziet die rol wel. De Edelman Global Trust Barometer 2013 geeft advies: “Trust is fragile and perceived behaviors are an anchor.”
Mooie column. Na alle recente herhalingen van al lang gestelde visies, bijgesteld beleid (tot 2023 zelfs !), positioneringen als specialist (in farmaceutische zorg), als ontzettend zichtbare collega's en weet ik al niet meer, is het verademend om te lezen waar het om gaat, waar het al jaren om gaat. Maar Wilma komt niet zo maar met een voorbeeld. Zij kruipt in de huid van de patiënt en weet direct waar het schort. Dit voorbeeld, van dhr Keizer, zou voor de (ziekenhuis)farmacie de Keizertest genoemd moeten worden. Iedere apotheker, kan me niet schelen waar die verder mee bezig is, doet vanaf morgen dagelijks de Keizertest. Daar worden de patienten beter van.
Wim van der Pol, ziekenhuisapotheker, counselor.