Bezwaar

“Ik geef geen toestemming om mijn medicatieoverzicht op te vragen bij mijn thuisapotheek.” Dit vakje was aangekruist op het toestemmingsformulier. Door dit kleine vinkje waren de arts en ik samen ruim een uur bezig om te achterhalen wat de juiste medicatie van meneer moest zijn. Zijn lastig te ontcijferen, handgeschreven briefje had hij ingeleverd bij de arts. Dit kwam echter niet overeen met de ontslagmedicatie van een maand geleden en bevatte ook onjuiste doseringen en combinaties, waaronder een dosering van 300 mg allopurinol bij een eGFR van 28 ml/min en gebruik van simvastatine in plaats van pravastatine bij combinatie met amiodaron. Door zijn resolute weigering mij inzage te geven in zijn actuele gegevens plaatste hij zichzelf in een foutgevoelige en potentieel gevaarlijke situatie. Zou hij zich dit hebben gerealiseerd?

Privacy. Een lastig onderwerp. Hoewel de meeste patiënten akkoord zijn met aansluiting op het LSP, blijven er mensen op tegen dat een zorgverlener hun gegevens raadpleegt. Dit brengt je in een moeilijke positie: als ziekenhuisapotheker ben je immers verantwoordelijk voor de farmaceutische zorg die de patiënt ontvangt. Wat weegt zwaarder: het recht op privacy of je professionele verantwoordelijkheid?

Voorlichting en transparantie zijn essentieel: patiënten moeten het belang van gegevensuitwisseling inzien, maar er moet ook duidelijkheid zijn over eventuele risico’s. Achterhouden van informatie maakt immers argwanend. Ook de overheid speelt hierin een belangrijke rol. Gezamenlijk moeten we helder maken waar we het allemaal voor doen: de optimale behandeling en veiligheid van de patiënt. Daar kan toch niemand bezwaar tegen hebben?