Doe niet zo moeilijk

Ruim een half jaar zijn we aan het ‘opt-innen’ en het gaat eigenlijk best lekker. Enkele duizenden hebben de vraag reeds beantwoord; minder dan één procent heeft bezwaar. Nog een feitje: ongeveer een derde komt de medicijnen niet voor zichzelf halen, is dus niet de patiënt. In dat geval stellen we de vraag tóch, maar dan voor de afhaler; ook die heeft vaak een gevuld medicatiedossier.

Doordat het team zo intensief bezig is met de uitwisseling en de privacyaspecten, gaan we ook strikt om met uitwisseling van gegevens via telefoon of fax. Dit levert soms wat onbegrip op bij collegae. “Mevrouw de Vries is opgenomen, kunnen jullie even een AMO faxen?” Volgens ons systeem heeft mevrouw De Vries nog geen toestemming gegeven, mogen we eerst een getekende toestemming? Ze staat tenslotte niet vóór ons, mondeling is dus wat lastig. “Meneer X is opgenomen in een penitentiaire inrichting – de bak, kunt u even een medicatieoverzicht faxen?” Ten eerste wil ik helemaal niet weten dat hij is opgesloten en hij heeft - niet geheel onverwacht - bezwaar aangetekend tegen uitwisseling. Al zal ik dat laatste niet hardop zeggen.

Veelal wordt dan gezegd: ‘collega, doe niet zo moeilijk’, of klinkt er een diepe zucht aan de andere kant van de lijn. Persoonlijk ligt de balans zorg/privacy bij mij ook iets anders dan de politiek heeft vastgesteld, maar we zullen het ermee moeten doen. En diegenen die toestemming hebben gegeven, zijn via het LSP bevraagbaar, waarom zouden we moeilijk doen?