Falende controles

Werksystemen, procedures en protocollen; dagelijks hebben we ermee te maken. De kwaliteitsorganisatie HKZ voegt daaraan nog wat extra spelregels toe om continuïteit en borging te garanderen. Het liefst doen we echter zo veel mogelijk uit de losse pols, alhoewel apothekers houden van structuur, overzicht en details.

Hoe combineren we beide werelden? Aan de ene kant de professionele autonomie met haar eigen onvoorspelbare dynamiek, en aan de andere kant de kwaliteitssystemen met bijbehorende werkafspraken en controles. Ook op grotere schaal – bij fabrikanten – speelt dit dilemma. Naarmate volume en omvang toenemen, worden verantwoorde keuzes steeds belangrijker. Bij elk keuzemoment moeten mogelijk consequenties worden ingeschat. Het afkopen van een wanprestatie behoort in geen enkele kwaliteitscyclus tot een oplossing. Immers, het geeft geen enkele garantie dat in de toekomst herhaling wordt voorkomen. Bovendien: geld alleen heelt geen wonden. Sterker nog, verliesposten worden vooraf ingeboekt. Daarmee wordt de aandacht afgeleid van het onderliggende probleem, namelijk dat er onaanvaardbare risico’s zijn genomen.

Toezicht hierop faalt dan ook en de vraag rijst in hoeverre dit probleem ligt bij het toezicht, of bij het bedrijf zelf dat willens en wetens alle regels omzeilt. Met een dergelijke firma wil ik geen zaken doen, want ik moet kunnen vertrouwen op de integriteit van mijn leveranciers. Mijn plicht roept, ik moet ingrijpen. Stop met die club, nu!

En waar zijn de zorgverzekeraars in dit verhaal? Onzichtbaar! Een serieuze, landelijke inkoper dient adequaat in te grijpen. Of doet kwaliteit er niet toe? We moeten niet afwachten, maar als werkveld een signaal afgeven: dit kan zo niet!