Lastig die Lanoxin

De regels rondom prijsstellingen van geneesmiddelen zijn heel duidelijk. En logisch ook. Als overal de prijzen dalen, zijn er ook stijgers. Communicerende vaten? Nee, toeval. Toeval of niet: maandelijks fluctueert de waarde van geneesmiddelen. Als je aan het eind van de maand het inventarisatieoverzicht opmaakt, is er altijd dat spannende moment: hoe is de voorraadwaarde veranderd ten opzichte van één dag ervoor? Doorgaans levert dat een teleurstelling op, want de minnen zijn groter dan de plussen.

Terug naar de prijsaanpassingen, casus Lanoxin: de periodieke herziening van de Wet op de Geneesmiddelprijzen. In dit mechanisme kan het gebeuren dat de fabrikant een hogere prijs aanhoudt dan de GVS-limiet en er daardoor bijbetaald moet worden. Natuurlijk. Interessante beweging. In feite een wettelijke dwaling. Een soort stressfactor voor prijsstellingen. En die kan niet zomaar worden teruggedraaid. Of toch?!

Na de, ik neem aan digitale of papieren herberekening, komt er een voorlopig resultaat. Op dat moment is er een keuzemogelijkheid. Uitkomst doorvoeren conform vigerend mechanisme, of de absurditeit inzien en wijselijk het digitale advies naast je neerleggen.

Ik heb geleerd dat, als ik iets wil veranderen in mijn AIS, er eerst een papieren selectie moet worden gedraaid. Het resultaat wordt – ter bestudering – uitgeprint. Pas daarna kan ik handmatig aangeven of ik de veranderingen wil doorvoeren. Voor de kenners onder u, probeer maar eens “de formule van Camp” uit. Als je niet oppast, wordt je hele systeem gereset. En dat terwijl de situatie daarvoor stabiel en toereikend was. Blijven nadenken dus, ook bij VWS.

En o ja, hoe leg ik deze gekheid in jip-en-janneketaal uit aan de balie?