Nazorgmoment

Na een flink aantal medicatiebeoordelingen in de afgelopen maanden is mij één ding wel duidelijk: zo’n review is slechts het begin. Als apotheker maak je met de arts en de patiënt vervolgafspraken en je volgt medicatieaanpassingen met hulp van bijvoorbeeld labwaarden en bloeddrukmetingen. Of je kijkt of, na een aanpassing, de klachten verdwijnen.

Na een medicatiebeoordeling word je als apotheker bijna vanzelf ‘medicatiebegeleidend apotheker’. De drempel voor de patiënt om vragen te stellen, wordt nóg lager en vaak zijn er terugbelafspraken om het nieuwe medicatieregime te evalueren.

Deze week had ik zo’n nazorgmoment. Met een patiënt waren afspraken gemaakt om de maagzuurremmer te stoppen (de indicatie was er niet meer), ACE-remmer en ATII-antagonist terug te brengen naar één middel met dosisaanpassing en de vitamine B12-spiegel te laten bepalen. Vooral dat laatste kwam uit het totaalplaatje van klachten en geneesmiddelgebruik naar voren. Moe, lusteloos, neuropathische pijnen, langdurig hoog metforminegebruik, maagzuurremmer: hoe duidelijk wil je de signalen hebben? Maar pas bij een medicatiebeoordeling komen al die signalen van patiënt, arts en apotheker bij elkaar.

Ik kreeg de patiënt niet aan de lijn; zijn vrouw nam op. Meneer lag op bed, wat gezien het tijdstip – 16.00 uur – vreemd was. Op mijn vraag of alles goed ging, was haar antwoord: ”Na de medicatieaanpassingen beter dan ooit, hij is na jaren weer gaan fietsen en kreeg prompt een aanrijding met een scooter. Hij ligt nu met vijf hechtingen bij te komen van de schrik.”

Rij en review voorzichtig!