Niet rationeel

“Mevrouw Pieters wil je graag even spreken. Ze huilt. Ik heb haar nu drie keer uitgelegd dat die witte simvastatinepillen precies hetzelfde werken als de bruine, maar ik kom er niet doorheen.“

Ik ben net klaar met dokter Baasjes die, tegen alle richtlijnen in, vasthoudt aan te laag gedoseerde en te lange amoxicillinekuurtjes: “Bij mijn patiënten werkt dat altijd wel!” En dan ligt daar nog het herhaalrecept voor de heer Warringa voor capsules fenobarbital 2 mg. Placebo eigenlijk, want sinds een halfjaar zit daar geen milligram fenobarb meer in. Vorige maand stelde mijn collega opnieuw voor dat hij kon stoppen met de capsules. Warringa gaf aan er een einde aan te maken als hij ze niet zou krijgen. Gelukkig bereiden we nog zelf, want de Centrale Bereidingsapotheek stuurt je recept per omgaande post retour: “Niet rationeel, collega.”

Woede, verdriet, angst, agressie. Patiënten zijn niet verplicht tot rationeel gedrag. En dokters schrijven niet altijd rationeel voor.

De definitie van farmaceutische patiëntenzorg geeft aan dat je de behoeften en wensen van patiënten meeweegt in je farmaceutische oordeel. Vandaar ook dat ‘kennis van het menselijk gedrag’ tot de basiskennis van de apotheker behoort. Dat de uitkomst van je FPZ-besluitvorming dan niet altijd tot rationele farmacotherapie leidt, is een logische consequentie.

Kunt u daar als apotheker mee leven of raakt u van slag? In het laatste geval moeten we misschien beginnen met ‘zelfkennis van het apothekersgedrag’.