Trouw met stoken

Gedrag van mensen is fascinerend. Daarom doe ik, naast mijn werk in de apotheek, onderzoek naar therapietrouw. Elk jaar word ik met mijn eigen ontrouwe gedrag geconfronteerd in de stoel van de mondhygiënist. Ik moet dagelijks stoken, maar het komt er vaak niet van. Haar voor de gek houden door een paar weken voor de afspraak te starten, heeft geen zin.

Steeds vertelt ze hoe belangrijk het is en wat de gevolgen van mijn gedrag zijn. Maar dat heeft geen effect. Tot de laatste keer, toen pakte ze het anders aan: “Waarom stook je niet?” “Geen tijd.” “Het kost een minuut, dus met een minuut extra tijd per dag, zou je het wel doen?” “Uhm. Nee.”

Ook al praat het lastig in zo’n stoel, ze ging nog even door. Het resultaat was dat ik zelf met een werkbare oplossing kwam.

Wat zij doet, kunnen wij in de apotheek ook. Al zijn we vaak geneigd direct met praktische oplossingen te komen, zoals een herhaalservice. Maar dat werkt alleen als op tijd bestellen het probleem is, en niet bij een ongemotiveerde of sceptische patiënt. Om echt te kunnen helpen, moeten we met een patiënt in gesprek, op zoek gaan naar de barrières. En ondersteuning bieden bij het vinden van een oplossing.

Die gesprekken hoeven niet veel langer te duren, als je maar weet hoe je ze moet doen. Trainingen speciaal voor apotheekteams zijn er nauwelijks, maar de boeken van S. Rollnick of W. de Kanter en P. Dekker zijn zeker aan te raden. Wat mij betreft is dit verplichte kost voor het apotheekteam.