Personalised

Ongeveer zes jaar geleden toerde ik door het land om apothekers te enthousiasmeren voor medicatiereviews. Dit begon net van de grond te komen. Inmiddels voeren de meeste apothekers reviews uit en krijgen ze er ook voor betaald.

Minder hard loopt het met de uitwisseling van labwaarden. Ondanks verschillende initiatieven is in de apotheek van slechts 25% van de risicopatiënten de nierfunctie bekend [1]. Via omwegen is (soms) toegang tot deze data mogelijk, maar actieve terugkoppeling (naar het AIS) is niet de norm. Overigens zijn artsen al vanaf 1 augustus 2013 wettelijk verplicht om afwijkende nierfunctiewaarden door te geven.

Door gebrek aan informatie moeten we bij risicopatiënten soms de gok nemen dat de klaring voldoende is en dat het geneesmiddel niet te veel zal cumuleren. Het verbaast mij dat de uitwisseling van deze klinisch relevante informatie zo langzaam van de grond komt.

Net als labwaarden is farmacogenetica ook belangrijk voor het leveren van maatwerk. Genetische parameters geven bijvoorbeeld informatie over de leverklaring. Maar omdat deze informatie ook ontbreekt, krijgen patiënten onnodig hoge of juist te lage doseringen en worden ze behandeld met medicijnen die niet of nauwelijks werken. Over dit onderwerp is al veel bekend, maar in de dagelijkse praktijk wordt er nog bar weinig mee gedaan. Wat zou het mooi zijn als ik over zes jaar weer een column kan schrijven met de boodschap “Weet u nog hoe we het deden zonder farmacogenetica?”

1: E. Koster et al. Abstracts PCNE working conference 2015, Int J Clin Pharm DOI 10.1007/s11096-015-0080-9