Pharmageddon

Meneer Franken komt de methylfenidaat voor zijn drie kinderen ophalen. Mijn voorstel om eens per jaar een stopweek te overwegen, pakt hij goed op, “Maar niet nu! Jasper is druk de laatste tijd en dat komt slecht uit, want hij heeft toetsweken!”

Vorige week was ik in Glasgow bij het 5e World Congress voor ADHD. In The Mitchell Library – één van de grootste openbare bibliotheken in Europa – trof ik het boek Psychiatry and the business of madness van Bonnie Burstow uit 2015 aan. Marching to “Pharmageddon”: psychopharmacy unmasked is de verontrustende titel van hoofdstuk 7. Burstow, senior lector aan de universiteit van Toronto, is een vermaard criticus van de academische psychiatrie. Haar kritiek richt zich op de DSM V en pharmaceutical framing dat volgens haar aan de basis van het medische denken ligt.

Terwijl buiten de congreshal een spandoek wordt opgehouden met ‘Childhood IS NOT a disorder’, worden binnen de controverses rond ADHD gepresenteerd en bediscussieerd door internationale experts. Gaan we een wereldwijde epidemie van ADHD tegemoet? Middelenmisbruik, ADHD in de klas en de casusbespreking van een jonge consultant met een verzoek voor ADHD-diagnose, behandeling en medische verklaring om extra faciliteiten te verkrijgen bij een MBA-toelatingsexamen.

Is ADHD iets dat Jasper heeft of ís hij ADHD? Of is ADHD iets dat meneer Franken en ik samen met Jasper doen?

Iets gemerkt van de eindexamenperiode in de apotheek?