Verleden faxtijd

Als kind van de jaren tachtig behoor ik tot de laatste generatie die op de basisschool geen toegang had tot internet. Ik heb leren typen op een typemachine en mijn eerste mobiele telefoon schafte ik aan toen ik ging studeren. Ik weet dus ‘hoe het vroeger was’. Maar toen ik ruim vijf jaar geleden begon met werken, ontdekte ik dat vroeger nog steeds nu is. Want ik kwam in aanraking met een apparaat dat ik niet eerder had gebruikt: de fax.

De fax is in het grootste deel van Nederland door technologische vooruitgang verbannen naar zolder of opberghok. Maar in de meeste ziekenhuizen vervult dit toestel nog steeds een essentiële informatievoorzienende rol. Digitale uitwisseling van zorg- en medicatiegegevens is helaas nog steeds niet vanzelfsprekend. Naast de strenge regels rondom toestemming en privacy zijn de (investeringen in) technische mogelijkheden nog onvoldoende om elektronische overdracht altijd te faciliteren. Gevolg: tijdverspilling en fouten.

Onlangs berekenden we dat alleen al de overdracht van medicatiegegevens bij ontslag via de fax bijna een fulltime medewerker kost. Tel daarbij op de tijdsbelasting voor andere gegevens die overdracht behoeven, en het feit dat deze gefaxte gegevens elders handmatig in een dossier moeten worden overgenomen. Nutteloze tijd die veel beter besteed kan worden aan zorg.

Ik hoop dat de ontwikkelingen op dit gebied de komende jaren vaart zullen nemen. En dat ik over nog eens vijf jaar kan terugkijken op hoe het vroeger was.

Vroeger, toen we nog moesten faxen.