Winstdrang

U heeft prijs! Vol verwachting open je het veelbelovende mailtje om er wéér achter te komen dat een louche internetmarketeer je een overbodige keramieken pannenset probeert aan te smeren. Eén gelukje: met een simpele muisklik mieter je de oplichterij de digitale prullenbak in. Helaas kunnen we dat niet doen met alle mededelingen ‘u heeft prijs’.

Dat is ook het fait accompli waarvoor de samenleving gesteld wordt wanneer een registratiehouder zijn nieuwe of niet zo nieuwe middel in de markt zet. En wat hebben we een aantal fraaie prijswinnende voorbeelden kunnen zien, de laatste maanden. De nieuwe zeer welkome pillen tegen hepatitis C kosten nagenoeg evenveel als een levertransplantatie. De nieuwe indicatie MS voor een al langer bestaand leukemiemedicijn drijft de prijs op met een factor 36. En hoewel de nieuwe generatie diabetesmedicijnen slechts 9% van het aantal voorschriften betreft, tellen we daar 69% van de totale kosten voor neer.

De discussie over de prijs voor een geneesmiddel is niet nieuw. Maatregel op maatregel werd de afgelopen decennia opeengestapeld om de soms schaamteloze winstdrang van bedrijven in de hand te houden. Het lijkt een hopeloze missie farmaceuten te doen inzien dat medicijnen die uit solidariteit opgebracht worden uit collectieve middelen ook qua prijs op draagvlak moeten kunnen rekenen.

Niemand misgunt een innovator winst. Ik ook niet. Maar op deze wereldvreemde medicijnenkermis wil ik maar aan één spelletje meedoen: prijsschieten.