Boete

En omdat de maatregel niet voldoende lijkt te werken, verhogen we de boete! Zie hier de oplossing van het ministerie van VWS voor het groeiend geneesmiddelentekort. Navraag leert dat nog nooit een boete is opgelegd; dan maakt de hoogte niet zoveel uit, toch?

Vanuit apothekersoogpunt gezien is dit vervelend. Want wij zijn wekelijks vele uren bezig om de problemen op te lossen: substitueren, met voorschrijvers overleggen, medicatie handmatig aan baxterrol toevoegen, patiënt bellen en geruststellen.

Maar de impact op de patiënt is nog veel groter. Hij (of zij) vertrouwt zijn medicijnen niet meer of vertrouwt ook de apotheker of de assistent niet langer. Vooral bij psychofarmaca lost substitutie naar een ander label zelden iets op. Een patiënt die een wit tabletje kreeg in plaats van een geel, geloofde niet dat dit hetzelfde was, en weigerde de pil in te nemen.

Niet altijd kunnen we het preferentiebeleid direct de schuld geven, al zal indirect de prijsvorming geen goed doen aan de beschikbaarheid. Neem magnesiumhydroxide. Hele bejaardenhuizen – of zorginstellingen, zo u wilt – hebben de lactulosekar weer tevoorschijn gehaald. De hoofdbijwerking, flatulentie, schijnt de atmosfeer aardig te bederven.

Tijd voor échte ingrepen en geen symboolpolitiek. Want een boete die nooit wordt opgelegd, heeft geen enkele zin.