Dichterbij de patiënt

Het lijkt zo logisch; een behandeling wordt pas optimaal, of doelmatig, wanneer we de achtergrond van de patiënt kennen. Als we weten wie de eventuele mantelzorger is en wanneer we die kunnen inschakelen.

Als apotheker ben je dan ook deels maatschappelijk werker. Zo ging bij een Week Evaluatie Check (WEC) het gesprek ineens een heel andere kant op. Mevrouw had als gezelschapsdier een kuikentje gekocht en wilde weten of de apotheek spuitjes had om het diertje eenvoudiger te voeden.

Een andere keer gaat het over de kleinkinderen of de lokale jaarmarkt. Dit soort gesprekken is zo drempelverlagend, dat een vraag over medicatie ook makkelijk gesteld wordt. Je weet ook wat het kennisniveau is, zodat iets niet betuttelend of juist veel te moeilijk overkomt.

Jammer dat dit niet op waarde wordt geschat door sommige zorginkopers. Hulpmiddelen, verbandmiddelen, voedingsmiddelen; soms is er geen contract mogelijk of soms is het contract dusdanig onaantrekkelijk – lees: er moet geld bij – dat de lokale apotheker buitenspel staat.

Ook een aantal verzorgingshuizen gaat die kant op. Grote landelijke leveranciers worden aangezocht die geen enkele binding met de patiënt hebben. Terwijl diezelfde patiënt vaak onder de rook van het tehuis is opgegroeid en al jaren bekend is met en bij de lokale apotheek.

Als we de menselijke maat belangrijk vinden, zijn kleinschaligheid en nabijheid belangrijke kenmerken. En op de wat langere termijn kon dat best eens doelmatiger zijn. Fijne feestdagen!