Generieke creativiteit

Alleen als er per se een merk moet worden meegebracht, wil ik dat erbij hebben staan: Nutella, Calvé pindakaas, Lays paprika-chips en Dreft afwasmiddel. Kom niet aan met fantasienamen voor huismerkproducten. Ik kan er niks mee, ik wil er niks mee en ik kom gegarandeerd met een te lege of compleet fout gevulde boodschappentas thuis.

Wat voor de Jumbo en de AH geldt, geldt nog meer voor apotheek en groothandel. Ik accepteer nog dat in de drogist het publiek met Efteling-naampjes moet worden verleid, maar ik weiger te moeten leren welke stofnaam verstopt gaat achter Recivit, Ardinel, Omecat, Oprymea en Dinortes.

Een groeiend aantal distributeurs vindt het nodig om alle inspanningen die zijn geleverd om ‘Voorschrijven op Stofnaam’ tussen de oren en in de pen van artsen te krijgen, te frustreren met zinloze eigen verzinsels of creatieve excrementen van rammelende reclamebureaus. Als het aan mij ligt, wordt deze trend direct weer de kop ingedrukt.

Het voeren van de stofnaam zou als keiharde voorwaarde moeten gelden bij het aanwijzen van producten als preferent middel. Apothekers zouden zich moeten verzetten tegen deze onnodige mist. De verwarring die nu in toenemende mate optreedt, leidt tot irritatie, onbegrip en mogelijk ook tot onveiligheid. De barricade op voor de stofnamen. Ik wil hagelslag, gewoon hagelslag, niks meer, niks minder.