Kill the fax!

Nauwelijks gearriveerd haastte u zich naar de plaatselijke grootgrutter om een oubollige, vergeelde prent van een suffe, plaatselijke bezienswaardigheid uit het verroeste kaartenrek te vissen.

Terstond zette u zich aan een obligaat stukje proza, waarbij het handschrift steeds meer gelijkenis vertoonde met dat van uw dokter ten einde de tekst in de daarvoor bedoelde ruimte te wurmen. Vergeefse moeite, want de helft van de goedbedoelde woorden verdween uiteindelijk toch onder een bonte postzegelverzameling.

Als beloning voor deze vakantiestress plofte het vod dan anderhalve week na terugkomst in lichtelijke staat van ontbinding op de mat van uw thuisfront.

Mijn puberende kinderen hebben er geen beeld bij en kijken me meewarig aan als ik over dit repeterende vakantieleed verhaal. Voor een generatie die de dagen vult met snapchat en instagram zijn de ansichtkaart, de telefooncel en de fax fossiele communicatiemiddelen uit een ver, ver verleden.

Alhoewel … anno 2016 vormt de fax nog altijd de ruggengraat voor de gegevensuitwisseling tussen tweede en eerste lijn. Daarbij gesteund door wet- en regelgeving uit de tijd van de postkoets. Een combinatie van een printer, een scanner en een obsolete, analoge modem die vooral tijd, papier en elektriciteit verspilt.

Zolang we de fax in de zorg niet hebben weten uit te bannen, is het een gotspe om het woord eHealth in ons land in de mond te nemen.