Snoepjes

Niet omdat het hier handelt om amfetamine met vertraagde afgifte voor kinderen van 6+. Niet omdat Adzenys XR ODT smelt op je tong. Nee, de wenkbrauwen zijn gefronst omdat het een zoet fruitsmaakje heeft gekregen. Geneesmiddelen verkleed als snoepjes. En omdat ze onder de opiumwetgeving vallen: drugs vermomd als snoepjes. Voor kinderen. U leest het goed.

Nu vond ik vroeger een sinasprilletje ook lekkerder dan paracetamol. En ik snap ook dat veel geoorloofd is in het bevorderen van de therapietrouw. Maar voor chronische medicatie die je niet eens zomaar mee de grens over mag nemen, en waarvan het recreatief gebruik – ook in Nederland – inmiddels zorgwekkende proporties heeft aangenomen? Ik hoor het gejuich al aanzwellen: doping voor studenten in druivensuikerverpakking.

Mijn marketinghart wordt hyperactief van de deur die hier is opengetrapt. Ik voorzie medicinale cannabis met theesmaakje steranijs. Ik voorspel fentanylpleisters in de vorm van tribal-tattoos. Of oxycodon verpakt in een aardbeiensiroopje. Ik zie een Pokémon Go-achtige app die je continue stoten adrenaline geeft in je zoektocht naar de volgende doses psychofarmaca. Serious gaming heet dat.

En serieus moeten we het nemen. Het motto ‘geneesmiddelen zijn geen snoepjes’ gaat niet meer op. Geneesmiddelen zijn fun. Verpak alles maar in raketijsjes en we likken ons collectief de verslaving in. Of worden we nog wakker?