Temperaturen

Toch werd ik er niet zomaar op geloofd. Als ik op een druilerige maandag aangaf dat ik mij koortsig voelde en niet naar school kon, werd ik niet direct gepamperd en vertroeteld. Het werd eerst proefondervindelijk getoetst. Met nauwkeurige Oost-Duitse precisie werd een glimmende kwik-thermometer in mijn tere bilspleet geplant. Zo diep dat de cijfertjes verdwenen onder Normaal Amsterdams Peil.

Een kouwe klodder Nestosyl-zalf op het uiteinde moest enige verlichting brengen, maar had slechts tot gevolg dat mijn ruggenmerg en rechterhersenkwab in een rare kramp verstijfden. Min of meer dezelfde sensatie als bij een wortelkanaalbehandeling zonder verdoving. Het laat zich raden dat ik in mijn jeugd weinig ziek was.

U begrijpt dan ook dat mijn eerste reactie er niet één van spontaan enthousiasme was, toen minister Schippers ons met de zorgverzekeraars uitnodigde om de thermometer in het traject van administratieve lastenvermindering te steken.

Maar kennelijk zit het in de genen van moeders om krachtdadig en doortastend op te treden. Op de koffie bij haar sprak ze: “Ik was laatst bij een apotheker en die merkt nog niet veel van die vermindering van administratieve lasten hé! Dat moet echt anders!”

In één vloeiende beweging bevestigde ze vervolgens dat snel stappen worden gezet om de machtigings-problematiek van bijlage 2 op te schonen en niet langer de opslag van vijftien jaar aan receptenpapier te verplichten. Tja, zachte heelmeesters maken nu eenmaal stinkende wonden.