Zelf doen

Werkelijk alles wil ze zelf proberen, variërend van haar haren in een staartje doen (matig succesvol) tot haar kamer in een nieuwe kleur schilderen (zeker niet succesvol). Heel schattig, maar niet altijd even efficiënt.

Apothekers doen ook heel veel zelf, en ook dat is niet altijd even efficiënt. Al dan niet gedwongen door regelgeving, vinden wij het moeilijk zaken los te laten. Zo zet ik op een dag tientallen parafen en vraag ik mij soms af hoe noodzakelijk het is dat juist ík die paraaf zet. Bijvoorbeeld de paraaf om aan te geven dat ik heb gecontroleerd dat anderen op de goede plek hebben geparafeerd … Laten we zeggen dat dit klusje niet tot het hoogtepunt van mijn dag behoort.

Wat kunnen wij leren van artsen? Ook zij hebben te maken met regelgeving, maar gaan hiermee anders om. Als ik een advies omtrent een doseeraanpassing geef, wordt mij bijvoorbeeld regelmatig gevraagd of ik de medicatieopdracht niet even kan aanpassen. Wanneer ik dan aangeef dat ik dat niet mag, wordt hier niet zelden met gemor en onbegrip op gereageerd.

Protocollair voor patiënten iets in het computersysteem zetten lijkt soms nog moeilijker te zijn. Blijkbaar is voorschrijven ook niet het hoogtepunt van de dag voor onze collega’s. Zij hebben als oplossing een deel van deze ‘klus’ wettelijk kunnen toewijzen aan de verpleegkundig specialisten.

Tijd voor ons om sommige klusjes ook te gaan delegeren. Of blijven wij alles zélluf doen?